درد یک پنجره را پنجره ها می فهمند
معنی کور شدن را گره ها می فهمند

سخت بالا بروی ، ساده بیایی پایین
قصه تلخ مرا سُرسُره ها می فهمند

یک نگاهت به من آموخت که در حرف زدن
چشم ها بیشتر از حنجره ها می فهمند

آنچه از رفتنت آمد به سرم را فردا
مردم از خواندن این تذکره ها می فهمند

نه نفهمید کسی منزلت شمس مرا
قرن ها بعد در آن کنگره ها می فهمند

 باید در زندگی

در اولین روزهای سال ، چون گلی تشنه در انتظار بارانم .

ببار باران که سخت خسته ام .

از ادمک های قصه ی زندگی

ببار باران

همچون گلی پژمرده ام در این کویر غم الود